نمود مراحل روان شناختی سوگ در دل سروده های مادران سوگوارعصرجاهلی واسلامی

سوگ فرآیندی است که آدمی به عنوان موجودی اجتماعی، ناگزیر از تجربة ناخواستة آن بوده و هست و مهم ترین عاملی که زمینه ساز این حالت روانی است، مرگ است. مرگ بیش از آن که پدیده ای بیولوژیک و مورد توجه زیست شناسان و پزشکان باشد، موضوعی اجتماعی، فرهنگی و روانی است که حزن و اندوه را برای فرد یا افرادی از جامعة بشری به همراه دارد و در این میان، شاعران به دلیل ذوق هنری سرشار خود، در درک این احساس و انعکاس و بازگو کردن آن، بسیار موفق تر از سایر طبقات جامعه ظاهر شده اند. امّا با وجود این، نباید تلاش های متخصصان سایر علوم – ازجمله روان شناسان - را در آشکار سازی این فرآیند نادیده گرفت. پژوهشی که هم اکنون فراروی شماست، بیانگر مراحل برخورد مادران سوگوار عصر جاهلی و آغازین سال های ظهور اسلام، در غم فقدان فرزندان خویش است و این مهم از طریق بیان اجمالی حالت های روانی فرد داغ دیده در مراحل مختلف سوگ - که توسط روان شناسان به اثبات رسیده است - و سپس نمود این حالت ها در سوگ سروده های این زنان سخن سرا، مورد کنکاش قرار گرفته است.